W diecie Joko nie znajdziemy rafinowanego cukru, zboża są ograniczone, brak jest ziemniaków, soli (szczególnie tej dodatkowej), przetworzonych olejów roślinnych, a także unika się strączków, niezdrowego jedzenia czy innych sztucznych słodzików. Jest to bardzo czysty model żywieniowy oparty na zasadach paleo.

Do tego dochodzą jeszcze posty. Ciekawostką w przypadku Joko jest to, że praktykuje on 24-godzinny post niemalże co tydzień lub co drugi tydzień oraz trzydniowy post co trzy miesiące. Joko zwraca uwagę na fakt, że posty pozwalają mu utrzymać się w bardzo dobrej formie, zachować zdrowie metaboliczne i ogólnie zmniejszyć negatywny wpływ XXI wieku na jego samopoczucie i zdrowie.

Sama idea postu może być bardzo korzystnie i skutecznie wykorzystywana, zwłaszcza gdy mówimy o krótkoterminowych postach, takich jak modele okienkowe typu Intermittent Fasting, Lean Gains, Warrior Diet itd. Jednakże, w wielu przypadkach, szczególnie u osób z relatywnie niskim poziomem tkanki tłuszczowej, praktykowanie długoterminowych postów, takich jak trzydniowe – co zauważyliśmy na przykładzie Chrisa Hemswortha w programie Marvel – nie przynosi znaczącej metabolicznej przewagi. Rozumiem założenia Joko, ideę bycia żołnierzem, trenowania dyscypliny i unikania jedzenia. Natomiast z perspektywy metabolicznej i żywieniowej, dla kogoś, kto trenuje intensywnie i regularnie, mając dietę, gdzie 99% czasu spożywane są czyste i zdrowe produkty, nie widzę dodatkowych korzyści dla ogólnego zdrowia metabolicznego.

Innym interesującym aspektem diety Joko jest całkowite unikanie niezdrowego jedzenia, co jest zgodne z modelem 99,1. Nie stosuje się tu popularnego podejścia 80-20, gdzie przetworzone jedzenie pojawia się od czasu do czasu. Nawet u Rogana mogliśmy zauważyć pojawianie się makaronów, pizzy czy frytek, ale w przypadku Joko, obowiązuje zasada „wszystko albo nic”.

Joko wielokrotnie podkreśla, że posty nie są równoznaczne z głodowaniem organizmu. Brak spożycia pokarmu przez kilka godzin nie oznacza głodzenia się, co jest kluczowym argumentem za wydłużaniem przerw między posiłkami. Jest to szczególnie korzystne dla stabilizacji poziomu glukozy we krwi, zwłaszcza u osób z zaburzeniami metabolicznymi i nadmiarem tkanki tłuszczowej.

Joko jest zdecydowanym zwolennikiem eliminacji węglowodanów. Model Paleo, za którym przemawia, opiera się głównie na wysokim udziale białka oraz średnim do wysokiego udziału tłuszczów. W jego przypadku, ze względu na spożywane owoce, mamy do czynienia z modelem wysokobiałkowym, o średniej zawartości tłuszczów i węglowodanów. Sam budowałem podobne modele Paleo, które były oparte na wysokim udziale węglowodanów z dużej ilości owoców.

Szczególnie mango, będące dobrym źródłem fruktozy, świetnie sprawdza się po treningu. Jednak obserwując, jak intensywnie trenuje Joko, należy stwierdzić, że dieta typowo niskowęglowodanowa może nie być optymalna, jeśli zrezygnujemy tylko z jego treningów siłowych na rzecz sportów walki, co może negatywnie wpłynąć na wyniki.

Bez względu na to, jak dobrze dostosujesz się do treningu bez węglowodanów, zarówno badania naukowe, jak i praktyka pokazują, że ich brak w sportach siłowych i wytrzymałościowych obniża wydajność. Podejście typu „wszystko albo nic” nie przemawia do mnie.

Zastanawiam się, dlaczego oczekiwałoby się od kogoś, kto poświęcił całe życie dyscyplinie i ma mentalność żołnierza, by jego podejście 80-20 ewoluowało do 60-40, a następnie 50-50, aż do całkowitego zaniechania zdrowego modelu żywieniowego. Uważam ten argument za nieprzekonujący. Jeśli naprawdę skupimy się na dyscyplinie, zrozumiemy jedzenie i jego wpływ na nasz organizm, będziemy w stanie utrzymać model 80-20 i efektywnie wykorzystywać go w długoterminowej perspektywie.

Nie jestem zwolennikiem podejścia „wszystko albo nic”. W przeciwieństwie do tego, jestem za podejściem bez dni na oszukiwanie, co oznacza, że nie uważam żywienia rekreacyjnego za „oszukiwanie” w planie żywieniowym. Wręcz przeciwnie, uważam, że takie posiłki rekreacyjne są niezbędną częścią planu, która pomaga wytrwać w nim długoterminowo.

Pozwalają one na delikatny reset, zarówno smakowy, jak i mentalny, szczególnie w momencie, gdy intensywnie trenujemy i dbamy o jakość naszego jedzenia. Jeśli spożywamy 4 posiłki dziennie przez 7 dni w tygodniu, czyli łącznie 28 posiłków, to nie widzę problemu w zjedzeniu jednej pizzy raz w tygodniu, biorąc pod uwagę, że pozostałe 27 posiłków są dokładnie zbilansowane.

Dlatego nie zgadzam się z tym modelem w pełni. Sam model jest średniej trudności i charakteryzuje się dobrą jakością, ponieważ opiera się na wartościowych produktach, zapewnia wysoką sytość i dostarcza antyoksydantów. Jest to podejście, które ma sens wśród wielu analizowanych przez nas modeli żywieniowych. Myślę, że w kontekście trenowania brazylijskiego jiu-jitsu, zwiększenie ilości węglowodanów i lekkie odejście od rygorystycznego trzymania się zasad mogłoby być korzystne. Jednakże, jeśli, tak jak Joko, jesteś zwolennikiem dyscypliny i uważasz, że jedyna słuszna droga to „wszystko albo nic”, ten model może być całkiem odpowiedni. Gdybym miał umieścić go na liście modeli wszystkich innych wymiataczy, które do tej pory przeanalizowaliśmy, z pewnością znalazłby się wysoko.